Eugeniusz Bodo, Moniuszko i halka?

Po długiej, bo zimowej przerwie dopadł mnie przedwojenny nastrój. A przynajmniej nastrój na eleganckie, delikatne, zwiewne tkaniny; plisy, marszczenia, drapowania i detale, które odgrywają niepoślednią rolę w tych moich malutkich marzeniach o międzywojniu. Ale jak tu nie marzyć, będąc w tak niezwykłym otoczeniu? Więc tak sobie chodzę po parku, upajam cudną, klasyczną architekturą starych willowych domów, ciepłem wiosennego powietrza, kolorami parkowego poszycia, pąkami drzew i rozglądam za przedwojennymi amantami, ale dostrzegam tylko pomnik Moniuszki gdzieś w oddali. Widocznie to nie ta godzina, nie 9 rano:)
......
Elegancki, przedwojenny styl jest mi bardzo bliski, choć ostatnio odsunęłam go na bok w imię wygody, wtopienia w tłum i zaklinania wiosny wzorem i kolorem. Teraz jednak sięgam do korzeni - niedługo pierwsza rocznica bloga, a tak właśnie zaczynałam - kapelusze, halki i babcińskie pończochy. Czuję, że na dobre wracam do retro.
......

Różowa, plisowana spódnica jest chyba moją ulubioną ze względu na zwiewność, falowanie przy poruszaniu się, oraz to, że skrojono ją z prześwitującego materiału. Pierwszy raz mam na sobie cały komplet - czyli spódnicę wraz z bluzką - który moja babcia uszyła sobie pół wieku temu. Do tego dobrałam najnowszą, czyli piętnastoletnią, torebkę otrzymaną w prezencie od mamy. Nie jest specjalnie pakowna, ale można ją za to przewiesić przez ramię, co jest dla mnie bardzo ważne, bo nie spada i nie krępuje ruchów; poza tym dobrze komponuje się z butami. A na takie detale winna zwracać uwagę każda elegantka - szczególnie ta z Mosiny*.
......
* Być może niektórzy czytelnicy z dalekich zakątków kraju nie orientują się, ale wyrażenie elegant z Mosiny, jest popularnym w Wielkopolsce określeniem osób ubierających się w sposób cudaczy i niepasujący do okoliczności; ogólnie rzecz biorąc ma wydźwięk kpiarski, a czasami nawet pogardliwy. Może znacie inne określenia z tej serii np. wystroić się jak stróż w Boże Ciało?

(zdjęcia: Żaba od Królika-wiem, że śmiejesz się z babcińskich pończoch, co nie?:*)

A oto i klasyka polskiej piosenki. Mimo że jest to jeden z najbardziej znanych utworów międzywojnia, nabiera zupełnie nowego wymiaru, kiedy ogląda się śpiewającego, jako żywo, Eugeniusza Bodo, który z pewnością wyglądałby lepiej bez wypomadowanych włosów i pomalowanych ust. Ale może chodzi tu o koloryt? Koloryt epoki oczywiście!